VENETIA

Ecce venite Venetia velate de villuto,

Glissante super le stellas supra le tectos,

Suspirante, susurrante l'amor a mi aures,

Le sensualitate submisse del passiones.

E sub su masca nigre scintilla su oculos,

Le satin de su pelle elude mi schizzos,

Su supercilio se subleva in un gesto sever,

E ab su cilio escappa un perla de nacre.

Un perla de nacre ha rolate super su gena;

Le Doge ha morite. Ille non dansara plus

In le ballos del noctes d'estat' e del lectos sin somno,

Ille non rigara plus su labios in le vino

Que Venetia versava in su vasos avide,

Ille non sentira plus le calor del matino.

Le calor del matino ha rolate super mi gena,

Foras, le libellula extende su ala blanc,

Al culmine de su gaudio le femina recipe le viro,

Al profundo de mi corde io discoperi mi femina,

Io accende mi amor al gladios del sol.

Al gladios del sol cantava un trobador

Affollate de claritate, vita, e musica,

Qui laudava un femina vadente a passos si dulce

Como un reguardo super le aqua de un nocte sedante,

De un urbe bellissime al valores venal,

Ecce venite Venetia velate de villuto.