Le sex cygnos

Grimm

Traducite per Loeiz

Un die que ille chassava in un grande foreste, un rege persequeva le preda con tante ardor que nulle inter su gente poteva sequer le. Al venir del vespere, ille se arrestava e reguardava circa se; tunc ille videva que ille se habeva disviate. Ille probava exir, sed ille trovava nulle exito. Ille videva tunc un vetule femina al capite vacillante; tamen, era un maga. “Bon femina, pote vos monstrar me le cammino que transi le foreste? ― Oh si, Senior Rege, respondeva illa, io pote ya, sed a un condition; si vos non lo satisface, vos exira nunquam ex le foreste e vos morira hic de fame. ― Que es iste condition?” demandava le rege. “Io ha un filia, diceva le vetula, qui es tanto belle que vos non trovara su equal in le mundo, e que illa merita ya esser vostre sposa; si vos vole facer la un regina, io vos adjutara a exir ex le foreste.” In su angustia, le rege consentiva a isto e le vetula le duceva a un parve domo ubi su filia sedeva juxta le focar. Illa recipeva le rege como si illa le habeva attendite, e ille videva que illa era bellissime, sed illa non le placeva e ille non poteva reguardar la sin un terror secrete. Quando ille habeva facite ascender le puera super su cavallo, le vetula le monstrava le cammino, e le rege retornava a su castello regal, ubi le nuptias era celebrate.

Le rege habeva jam essite maritate, e ab su prime uxor, ille habeva septe infantes, sex pueros e un puera que ille amava plus que toto in le mundo. Timente que le matrastra non les tractava ben, o mesmo que illa les noceva, ille les duceva in un castello solitari que stava in le medio de un foreste. Illo era tanto ben celate, e le cammino pro ir a ibi era tanto difficile a trovar, que ille ipse lo haberea perdite si un obstetrice non le habeva date un glomere dotate de un virtute meraviliose: quando ille lo jectava ante se, illo se disrolava per ipse, e le monstrava le cammino. Tamen, le rege iva via tanto sovente pro vider su car infantes que le princessa remarcava su absentias; illa era curiose e voleva saper lo que ille faceva sol tanto longe in le bosco. Illa dava multe pecunia a su servitores qui la revelava le secreto, e la parlava etiam re le glomere que poteva ipse monstrar le cammino. Ab ille momento illa non habeva plus ulle reposo usque illa habeva discoperite le loco ubi le rege mitteva le glomere, postea illa faceva parve camisas de seta, e post que su matre la habeva docite le magia, ille sueva un sortilegio in illos. E un die que le rege chassava, illa prendeva le parve camisas e iva in le foreste, e le glomere la monstrava le cammino. Vidente alicuno venir de longe, le infantes pensava que era lor car patre, e illes iva a su incontro saltante de gaudio. Tunc illa jectava super cata uno un ex le parve camisas, e si tosto que illo tangeva lor corpore, illes se cambiava in cygnos e prendeva lor volo supra le foreste. Felicissime, le regina retornava a domo, credente esser disembarassate del infantes, sed le pueretta non habeva exite con su fratres, e illa ignorava su existentia. Le die sequente, le rege veniva visitar su infantes, sed ille trovava solo le pueretta. “Ubi es tu fratres? demandava le rege. — Ah, car patre, respondeva illa, illes es via e me ha lassate sol”, e illa le narrava que illa habeva vidite ab su parve fenestra su fratres cambiate in cygnos prender lor volo supra le foreste, e illa le monstrava le plumas que illes habeva lassate cader in le corte e que illa habeva colligite. Le rege se lamentava, sed le idea non veniva a ille que le regina ipse habeva complite iste crimine, e timente que le puera etiam sia rapite, ille voleva prender la con se. Sed illa timeva su matrastra e illa precava le rege de lassar la ancora un nocte in le castello isolate.

Le povre puera pensava: “Io non remanera plus hic, io va ir via pro cercar mi fratres.” E quando le nocte habeva venite, illa fugiva e iva directemente verso le foreste. Illa ambulava tote le nocte e tote le die sequente, usque illa cadeva de fatiga. Tunc illa appercipeva un cabana abandonate, illa ascendeva le scala e trovava un camera con sex parve lectos, sed illa non osava cubar se in illos, illa se glissava sub un ex illos e jaceva super le solo dur, resolute a pernoctar illac. Quando le sol era super le puncto de poner se, illa audiva un fremito e videva sex cygnos entrar per le fenestra. Illos se poneva super le solo e sufflava le un super le altere pro facer cader tote lor plumas, e lor pelle de cygno se removeva como un camisa. Tunc le puera los reguardava e illa recognosceva su fratres, e illa exiva felicissime ex sub le lecto. Vidente lor parve soror, le fratres non era minus felice, sed lor gaudio non permaneva. “Tu non pote remaner hic, diceva illes, es un cubil de brigantes; si illes te trova quando illes reveni, illes te occidera. — Non pote vos proteger me? demandava le parve soror. — No, respondeva illes, nos pote remover nostre pelle de cygno solmente un quarto de hora cata vespere, durante le qual nos ha nostre apparentia human, sed postea nos es de nove cambiate in cygnos.” Le parve soror lacrimava e diceva: “Ha il ulle medio de delivrar vos? — Oh no, respondeva illes, le conditiones es nimis ardue. Tu deberea remaner sex annos sin parlar e sin rider, e durante ille tempore suer pro nos sex parve camisas facite de flores stellate. E si un unic parola exiva ex tu ore, tote tu labor esserea perdite.” E quando illes habeva dicite ille parolas, le quarto de hora habeva passate e illes prendeva lor volo per le fenestra con le apparentia de cygnos.

Nonobstante, le puera era firmemente resolute a delivrar su fratres, mesmo si illo la costava su vita. Illa quitava le cabana abandonate, iva al medio del foreste, e ascendeva in un arbore super le qual illa pernoctava. Le die sequente illa se mitteva in cammino pro colliger flores stellate e comenciava suer. Illa poteva parlar a nemo, e quanto a rider, illa habeva nulle invidia de illo: illa remaneva sedente sin levar su oculos de su labor. Depost jam longe tempore illa era illac, quando, le rege del pais chassante in le foreste, su chassatores arrivava juxta le arbore ubi le puera se habeva ponite. Illes la vocava dicente: “Qui es tu?” Sed illa non respondeva. “Junge nos, diceva illes, nos te facera nulle mal.” Illa succuteva solo su capite. Proque illes continuava facer questiones a illa, illa les jectava su catena de auro, pensante contentar les assi. Sed illes non cessava vocar la; tunc illa les jectava su cinctura, e post que illo non sufficeva, su garrettieras, e pauc a pauc, tote lo que illa habeva super se e que illa poteva abandonar, de maniera que illa guardava solo su parve camisa. Sed le chassatores non se discoragiava, illes ascendeva in le arbore, faceva descender le puera e la duceva ante le rege. Le rege la demandava: “Qui es tu? Que face tu in iste arbore?” Sed illa non respondeva. Ille la questionava in omne linguas que ille cognosceva, sed illa remaneva assi mute como un tumba. Tamen illa era tanto belle que le corde del rege era toccate, e ille concipeva un grande amor pro illa. Ille la inveloppava in su mantello, la faceva montar super su cavallo, e la duceva in su castello. Illac, ille faceva confectionar pro illa vestimentos ric, e illa pareva assi belle como le die, sed illa pronunciava nulle parola. Ille la faceva seder al tabula juxta se, e su aere modeste e su bon manieras le placeva tanto que ille se diceva: “Io vole sposar la e nulle altere in le mundo”, e post alicun dies ille la prendeva como uxor.

Tamen, le rege habeva un mal matre qui era infelice de iste maritage e denigrava le juvene regina. “Qui sape, diceva illa, ab ubi veni ille senioretta qui non sape parlar; illa non es digne de un rege.” Un anno postea, quando le regina habeva parturite su prime infante, le vetula le rapeva a illa e liniva su ore con sanguine durante su somno. Postea illa iva incontrar le rege e la accusava de esser un ogressa. Le rege non voleva creder lo e non tolerava que on la noceva. Quanto a illa, illa remaneva semper suente su camisas e se occupava de nihil altere. Le secunde vice que illa parturiva ancora un belle puero, le vetula recurreva al mesme frauda, sed le rege non poteva creder la. Ille declarava: “Illa es nimis pie e nimis bon pro facer un tal cosa; si illa non era mute e poteva defender se, omnes viderea su innocentia.” Sed quando illa rapeva pro le tertie vice le infante neonate e que illa accusava le regina, sin que ista diceva ulle parola pro defender se, le rege poteva solo livrar la al justitia, e illa era condemnate al morte per le foco.

Veniva le die al qual le sententia debeva esser executate, sed era etiam le ultime die del sex annos durante le quales illa debeva ni rider ni parlar, e su sex fratres era delivrate del poter del maga. Le sex camisas era finite, totevia le manica sinistre del ultime careva. Quando illa era ducite al scafolt, illa poneva le camisas super su bracio e quando illa era in alto del pyra, al momento que on se apprestava a accender lo, illa reguardava circa se: e ecce venir sex cygnos volante. Tunc illa videva que su delivrantia se approximava, e su corde fremeva de gaudio. Le cygnos batteva lor alas verso illa e piccava de maniera que illa poteva jectar le camisas a illes: e si tosto que illos les tangeva, illes perdeva lor pelle de cygno, e illa videva su fratres ante se in carne e osso, in tote lor frescor e lor beltate; solo le plus juvene habeva nulle bracio sinistre, in loco ille habeva un ala de cygno in su dorso. Illes se coperiva de caressas e se basiava, e le regina iva verso le rege, qui era stupefacte, e comenciante parlar, illa le diceva: “Mi car sposo, al presente io ha le derecto de parlar pro revelar te que io es innocente e que io ha essite falsemente accusate”, e illa le narrava le frauda del vetula, qui habeva rapite e celate su tres infantes. On iva cercar les al grandissime gaudio del rege, e in castigamento de su crimines, le mal matre affin era ligate super le scafolt e reducite in cineres. Quanto al rege e al regina con su sex fratres, illes viveva longe annos in le pace e le felicitate.