http://www.interlittera.com/
A fin de utilisar le vocabulario standardisate in un lingua, il es certo necessari provider etiam un apparato grammatical.
Elaborante un systema grammatical, nos ha beneficiate del ricchessa del experientia del linguas auxiliar plus vetere. Certe linguas construite ha systemas grammatical simple e ingeniose elaborate sin grande referentia al formas utilisate in le linguas natural. Alteres prende lor formas grammatical ab le anglese e le linguas romanic.
Nostre idea guida pro fornir formas grammatical es provider ab le linguas romanic formas pro le functiones trovate in omne linguas de controlo.
Le anglese ha un rolo special in elaborar un systema simple de grammatica, post que le tendentia verso le simplicitate in le evolution del linguas ha avantiate plus longe in anglese que in le linguas romanic.
In nostre systema le norma romanic es simplificate in un grado levemente plus grande que le anglese ha simplificate le norma teutonic.
Le punctos sequente se applica al modello naturalistic. Illos se applica etiam al modellos schematic, salvo in alicun detalios que non necessita esser mentionate hic.
Nomine. Le termination del plural es -s, como in anglese, francese, portugese, e espaniol.
Como in anglese, le genere natural reimplacia le genere grammatical. On non refere al objectos inanimate como masculin o feminin, como on face in le linguas romanic.
Pronomine personal. Nos ha retenite le formas subjecto e objecto de certe pronomines, post que omne linguas de controlo lo face.
Adjectivo. Como in anglese, le adjectivos ha un forma unic, mesmo si le nomines que illos qualifica es masculin o feminin, singular o plural.
Adverbios derivate. In le linguas romanic le adverbios es liberemente formate ab le adjectivos per medio de un suffixo del qual le prototypo es -mente, como illos es formate in anglese per -ly. Nos ha adoptate le suffixo -mente pro formar le adverbios.
Verbo. In le major parte del linguas indo-europee, le persona e le numero es exprimite per le terminationes personal del verbo. In anglese le systema ha essite reducite al -s del tertie persona singular del presente, e alicun formas verbal irregular. Nos provide solo un forma pro cata tempore, con le exception del presente de essere e ire. In omne altere casos le persona e le numero es indicate per le subjecto, non per le forma del verbo. Le linguas romanic ha duo tempores simple del passato, derivate del perfecto e del imperfecto latin. Sequente le exemplo del anglese, nos provide solo un passato simple. Omne linguas romanic major ha pro le modo subjunctive duo tempores simple o plus, e plure tempores componite. Le anglese ha alicun tracias del subjunctivo, sed post que le subjunctivo es un fonte de difficultate notori pro le apprendentes del linguas, nos non lo ha del toto in le grammatica del lingua auxiliar. Nostre linguas de controlo possede omnes un conditional, e illo es in uso active in omnes salvo in portugese ; ergo nos provide un conditional. In nostre systema de conjunction le verbo ha le infinitivo ; participios presente e passate ; tempores presente, passate, e futur ; tempores perfecte componite ; le imperativo ; e le conditional. Il ha formas passive componite correspondente a omne formas active.
Structura del phrase. Le linguas de controlo que forni le vocabulario pote etiam servir de modello pro le ordine del parolas. Illos differe in alicun punctos sed nulle regula rigide es prescribite pro le ordine del parolas. Le arrangiamento del parolas pro formar le phrase pote esser le mesme que in alicun lingua de controlo. Sed lo que es commun al major parte del linguas de controlo deberea esser preferite a lo que es particular a un sol ex illos.
Le punctos le plus importante que un persona qui parla anglese necessita notar es : que le adjectivo pote o preceder o sequer le nomine que illo modifica ; que le pronomines objectos pote o preceder o sequer le verbo.
Post que le forma del verbo (salvo le presente de essere e ire) non exprime le numero o le persona, le pronomines subjectos es usate plus sovente que illos es in le major parte del linguas romanic.
__________
1. In le forma final del lingua, le termination -e del infinitivo non ha essite guardate, ergo essere>esser, e ire>ir.
2. Le grammatica publicate in 1951 non ha guardate le conjugation de esser e ir in le presente.