http://www.interlittera.com/
Io reguarda mi visage in le speculo, e io vide le de mi patre, le que ille habeva quando io era un infante. E io non pote impedir me de pensar que, ben tosto, io habera le visage que ille ha hodie, in su vetulessa. E un question veni a mi mente: que habe io facite de mi vita? Ubi ha vadite mi juventute? Illo non me pare tanto longe, e tamen inaccessibile, durante que mi proprie vetulessa es tanto proxime. Io pote audir mi ultime momento dicer a mi aure: “io veni...”
Io reguarda mi manos, e io vide super mi pelle parve maculas brun, de ille sorta que nos appella “maculas de vetulessa”. Jam? Io ha solo trenta-quatro annos, e io es super le declivitate descendente de mi existentia. Quando era io al culmine? Alicun annos retro, io me considerava ancora aliquanto adolescente, expectante toto del vita, hodie io debe memorar lo que occurreva, sin saper como ni quando illo occurreva.
Io reguarda mi filio crescer. Ille nasceva heri — no, quatro annos retro. Un die post le altere ha facite annos que io non videva passar. Io sape jam que, in alicun annos, ille habera le visage de su patre, le visage que io habeva quando ille era un infante.